Geen bed hebben. Hoe moet dat zijn? Daar denk ik vaak aan als ik 's avonds door de stad fiets. Ik zie lege panden en kantoren. Waarom slapen daar geen mensen? Een kwestie van omdenken.
Amsterdam telt ruim zeventienduizend dak- en thuislozen. Ze slapen zeker niet allemaal op straat, ze slapen bij vrienden op de bank, in de noodopvang en sinds 2022 ook op kantoren. We geven zelf het goede voorbeeld: ook op Regenboog locaties slapen ‘s nachts mensen.
Dankzij ons woonproject Onder de Pannen is het ook mogelijk een kamer te huren bij een stadgenoot, zonder dat er gekort wordt op uitkeringen of toeslagen. Tien jaar geleden een gedurfd plan, inmiddels landelijk uitgerold. Gewend out of the box te denken, lanceerden we in de afgelopen vijftig jaar meer gedurfde projecten. Zo gedurfd, dat het zelfs werd opgemerkt door de New York Times en CNN. Zoals de spuitomruil in 1984, waarmee levens zijn gered.
Wat is Amsterdam zonder de Regenboog, hoor ik wel eens zeggen. Ik draai het liever om. Zolang we bestaan heeft de Regenboog kunnen rekenen op Amsterdammers. Zonder de inzet van al deze vrijwilligers was het ons zéker niet gelukt tijdens de coronapandemie in twee dagen tijd honderden daklozen te huisvesten in een sporthal. Dan was het ons ook niet gelukt ad hoc achttienhonderd Oekraïeners op te vangen. Dagelijks gaan er meer dan duizend vrijwilligers voor ons op pad om een stadgenoot te helpen. Zonder hen was er veel meer eenzaamheid geweest, veel meer stilstand en ontreddering.
"Wat is Amsterdam zonder de Regenboog, hoor ik wel eens zeggen. Ik draai het liever om. Zolang we bestaan heeft de Regenboog kunnen rekenen op Amsterdammers."
50 jaar vol overtuiging
"Helpen waar geen helper is", waren de woorden van Douwe Wouters bij de oprichting van De Regenboog in 1975. Ze doen me denken aan de woorden van Fazal. Hij komt oorspronkelijk uit Afghanistan, nu is hij een van onze vrijwilligers en helpt hij statushouders. "We leven in een ik-samenleving", zegt Fazal. "In de kleine lettertjes van De Regenboog Groep staat: wij."
Ja, dat is waar ik aan denk als ik 's avonds door de stad fiets. En daarin sta ik niet alleen. "Op dit moment vallen te veel mensen buiten de boot en is de armoede, eenzaamheid en dakloosheid te groot. Precies voor die mensen is De Regenboog Groep zo belangrijk en ik hoop van harte dat jullie je hier de komende vijftig jaar voor blijven inzetten." Dit zijn de woorden van burgemeester Femke Halsema. Ik stel voor dat we samen opfietsen. Omzien naar elkaar. We hebben het 50 jaar met alle mogelijke middelen en volle overtuiging gedaan. Laten we dat blijven doen. Met elkaar.
Hans Wijnands, directeur van De Regenboog Groep
Ruth Leysner, Hans Wijnands, Job Cohen en een bezoeker in Blaka Watra (2002)
Hans Wijnands over De Regenboog Groep