Ze zijn duidelijk aan elkaar gewaagd, Jan-Willem en Lara. Dat zit in hun vlotte babbel en het snelle denken. En in de humor natuurlijk, hoewel er in de situatie van Lara weinig te lachen valt. De inkomsten uit haar eenmansbedrijfje vielen ineens weg door corona. Haar schulden zijn niet goed te overzien, terwijl de aanmaningen binnenrollen. Daarom is vrijwilliger Jan-Willem er elke vrijdag om die met haar in kaart te brengen.
Lara: ‘Niet dat ik het gelijk zag zitten, iemand binnenlaten om me te helpen. Maar toen stond Jan-Willem dus op de stoep. Hij keek me aan met zo’n opgetrokken wenkbrauw. En ik dacht: jou kan ik er wel bij hebben. Het voelde gelijk goed.’
Jan-Willem: ‘Lara overziet het even niet meer, waardoor de post blijft liggen. Samen zoeken we alles systematisch bij elkaar, zodat duidelijk wordt hoe de situatie is. Met dat stapeltje gaan we dan naar de schuldhulpverlening.’
Onderhuidse stress
L: ‘Brieven van schuldeisers, gewone rekeningen, betalingsherinneringen, aanmaningen – je weet op een gegeven moment niet meer wat bij wat hoort. De stress groeide met de dag, en ging zelfs onder mijn huid zitten. En op het laatst denk je: laat ook maar zitten.’
JW: ‘Toen ze bij De Regenboog Groep vroegen of ik financieel maatje wilde worden, dacht ik: oef, wat weet ik daar nou van? Mijn vrouw doet altijd de bankzaken.’
L (lachend): ‘Nee, dat meen je niet.’ JW: (nog harder lachend): ‘It’s time to be honest, honey.’
Stap voor stap
JW: ‘Ik dacht: ik doe het gewoon. Ik ben zo’n ‘blauw’ type: heel analytisch en systematisch. En als ik er niet uit kom, vraag ik hulp.’
L: ‘Ik ben er heel blij mee. Hij is niet zo’n hulpverlener die gelijk zegt wat ik moet doen.’
JW: ‘We doen alles stap voor stap. We nemen de tijd om aan elkaar te wennen. Want je komt diep in iemands leven als je vraagt naar enveloppen die het liefst vergeten worden. Lara is bovendien heel druk in haar hoofd. Daarom bedenken we wat ze vast kan doen voor de volgende vrijdag.’
L: ‘Dat helpt. Hij is mijn stok achter de deur. Ik wil hem niet teleurstellen, hij maakt zoveel tijd voor me vrij.’
Niks uit handen nemen
JW: ‘Ik vind het heel wat dat ze me toelaat in haar leven. Door dat inkijkje leer ik veel over mezelf, over mijn eigen karakter. Dat ik bijvoorbeeld in mijn haast niet meteen iets uit handen moet nemen.’
L: ‘Hij zegt dan niks, maar dan zie ik die wenkbrauw even omhoog gaan. Ik heb adhd en ben heel druk. En toch blijft hij relaxed, ook als ik er weer een potje van heb gemaakt.’
Onbekende wereld
JW: ‘Ik vind het oprecht fijn om te helpen. Ik ben dit gaan doen omdat ik andere mensen wil leren kennen, buiten mijn eigen bèta- kringetje waar ik als kwaliteitsmanager elke werkdag doorbreng. Lara opent voor mij een onbekende wereld, met andere problemen, andere levens, andere uitdagingen. Het helpt je eraan herinneren dat niet iedereen is zoals jijzelf.’
L: ‘Jan-Willem laat me dingen doen die minder moeilijk zijn als hij achter me staat. Bellen naar schuldeisers bijvoorbeeld. Als hij komt, ben ik vaak wat mopperig en onrustig. Maar na dat uurtje ben ik weer helemaal vrolijk. Hij geeft me de rust die ik zelf soms even niet kan vinden.’