Hij leefde 2 jaar op straat. Nu heeft hij een eigen flatje en werk. Wel slaapt hij ‘s zomers buiten op zijn balkon. “Dat heb ik overgehouden van mijn leven op straat. Mijn buurvrouw weet ervan en vindt het prima.” Maak kennis met krachtpatser Peter.
“Ik ben twee jaar dakloos geweest. Ik kwam uit Lelystad, maar ik heb altijd in Amsterdam gewerkt. Op een gegeven moment werd ik ontslagen en overleed mijn vriendin. Ik wilde weg uit Lelystad. Het was nooit echt mijn stad. Ik heb de huur opgezegd, de deur achter me dichtgetrokken en ben naar Amsterdam vertrokken. In de hoop dat ik daar kon werken. Dat ging niet zo makkelijk. Ik had ook helemaal geen plek om te wonen en belandde op straat. Ik sliep op het Spui, bij die boeken weet je wel. Dat pleintje. Ik was een leek. Ik wist helemaal niets. De eerste de beste dag kwam er gelijk een smeris op me af, stuurde me weg, maar de volgende dag zat ik er weer. Ik heb er wel een paar weken gezeten. Op een gegeven moment laten ze je gewoon zitten. Ik hoorde die ene agent nog tegen die andere agent zeggen: “Die zit er al een tijd, laat maar zitten...”
Buiten slapen
Ik had geen slaapzak. Daar kan ik niet tegen. Ik sliep gewoon in mijn jas. Je wordt harder, maar het is geen leven natuurlijk. Je loopt constant ‘s nachts. Overal is er handhaving, weet je wel. Ik heb wel een hele tijd in het Vondelpark geslapen. Helemaal achterin. Daar zagen ze me niet.
In het begin ging ik naar het Leger des Heils, maar daar had ik weinig aan. Ze konden me niet helpen, zeiden ze, omdat ik niet regiogebonden was. Dan zeiden ze : “Jezus helpt!” Ik dacht: de groeten en ben er nooit meer geweest.
Over de kloof
Gelukkig kwam ik een man tegen die me op De Kloof van De Regenboog wees. Dat was 2012. Bij De Kloof leerde ik Kathleen kennen, het locatiehoofd. Dankzij Kathleen ging ik werken bij Makom, een ander inloophuis van de Regenboog. Ik heb er twee jaar bij de douches gestaan, eerst als meewerkend bezoeker en later als hi-5-er. Ik moest mensen opvangen en kleding ruilen. Nou, de meesten kenden me nog wel van de straat.
Werken
Sinds maart 2014 werk ik bij Rederij Kees, vijf dagen in de week. Ik heb ook nog een blauwe maandag daklozenkrantjes verkocht. Dat vond ik heel vernederend, een beetje bij een winkel krantjes verkopen. Bij Rederij Kees ben ik op mijn plek. Ik doe er van alles, van orders pikken tot koelwagen rijden. Woensdagmiddag en zondag werk ik nog steeds als vrijwilliger bij Makom. Dat wil ik niet missen. Net als buiten slapen in de zomer. Ik heb een eigen flatje, maar ‘s zomers slaap ik op mijn balkon. Dat heb ik overgehouden van mijn leven op straat. Mijn buurvrouw weet ervan en vindt het prima.”
Foto: Merlijn Michon.