Vanwege niet-aangeboren hersenletsel vindt Edwin (45) thuis moeilijk rust. In Villa Buitenlust laadt hij de batterij weer op.
“Ik heb twee jonge kinderen, één van vier en één van acht. Hun moeder is niet in goede doen. Net als ik. Alles bij elkaar best een uitdaging bij ons thuis en dat heeft veel te maken met mijn val in 2017, waarbij ik een hersenkneuzing opliep. Sindsdien kan ik nog maar weinig prikkels verdragen.
Het contrast met vroeger kan niet groter. Ik was nogal een druk mannetje, de gangmaker op verjaardagen, ik ging overal heen, deed altijd leuke dingen. En ik heb altijd hard gewerkt. Ik was tweeëntwintig jaar lang assistent-supermarktmanager, een hectische baan, maar ik ben in die tijd hooguit drie weken ziek geweest. Nu ben ik blij als ik de dag heb overleefd. Overdag slaap ik minimaal één keer. Op drukke dagen twee keer. Anders lukt het me niet om ‘s avonds weer een beetje gezellig aan tafel te zitten met mijn gezin.
“Afscheid nemen van mijn oude ik is moeilijk.”
Ze zeggen dat je van je oude ik naar je nieuwe ik moet, maar dat lukt me nog niet zo goed. Ik zit in mijn huidige ik, afscheid nemen van mijn oude ik is moeilijk. Ik schaam me niet, maar het accepteren duurt wel even. En dan heb ik ook nog huishoudelijke hulp. Dat vind ik nogal wat op mijn leeftijd. Ik ben vijfenveertig, dan heb je toch geen hulp nodig in huis? Het is wel een ding hè, ooit een druk mannetje, nu snel moe. Ik heb er in de afgelopen vijf jaar mee moeten leren leven. Omdat ik prikkelgevoelig ben geworden, sluit ik me zoveel mogelijk af voor drukte en moet ik me zo nu en dan kunnen opladen. Thuis lukt dit niet goed, dus ging ik een paar jaar geleden op zoek naar een plek waar ik prikkelarm kon opladen. Ik las over Villa Buitenlust en dacht: dit gaat over mij. De huisarts heeft de papieren in orde gemaakt en sindsdien ben ik geregeld te gast bij de villa. Over een paar dagen mag ik er weer logeren. Daar verheug ik me op.
De villa brengt me rust, ondanks dat er beweging is. Overdag zijn er allerlei meetings. Je hoort het wel, maar merkt het niet. In Villa Buitenlust hoef je niets. Dat is het belangrijkste. Ik laat de vermoeidheid toe en lig de eerste twee dagen op bed, half te slapen, vooral te ontspannen. ‘s Avonds loop ik een rondje door de natuur. Soms maak ik een praatje met anderen. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. De een praat daar gemakkelijker over dan de ander, maar de groep voelt altijd goed. Dit heeft er natuurlijk alles mee te maken dat je je veilig voelt in de villa.
Na een verblijf van vier dagen ga ik weer naar huis. Eenmaal thuis word ik meteen besprongen door mijn kinderen en overdonderd door prikkels, maar het mooie is dat ik daar dan veel beter tegen kan, de batterij is opgeladen.”
Bij psychische klachten denkt men sneller aan een vrouw
Bij Villa Buitenlust kunnen mensen terecht voor twee typen opvang: respijtzorg en logeeropvang. Dichtbij de stad, maar afgezonderd in de natuur kunnen mensen weer op adem komen. Eva de Rooij (hierboven rechts) is er projectleider.
Eva: “Op het oog verblijven hier ‘normale’ mensen, maar als je wat verder kijkt, kom je veel kwetsbaarheid en weinig veerkracht tegen. Wij helpen die veerkracht weer een beetje op te bouwen. Iedereen die rust nodig heeft, vangen we op, man, vrouw, er is geen verschil. Maar in de maatschappij wordt bij psychische klachten sneller aan een vrouw gedacht. Alsof er voor mannen een taboe op rust. Die hebben hooguit lichamelijke klachten, pijn in hun schouder bijvoorbeeld. Maar daarbij de link met psychische klachten leggen? Een burn-out kan nog wel, die is gerelateerd aan werk en lange dagen maken. Psychische klachten lijken voor vrouwen makkelijker toe te geven dan voor mannen. We zouden als omgeving veel meer moeten doorvragen. Juist bij mannen.”
Twee typen opvang voor rust. Het verschil?
- Respijtzorg = Ten behoeve van de psychische stabiliteit van de gast (kan toename kwetsbaarheid voorkomen).
- Logeeropvang = De gast ontvangt thuis ondersteuning, waardoor het verblijf tevens het netwerk/de mantelzorger ontlast.
Edwin heeft logeeropvang. Door de afstand kan hij het gezinsleven daarna beter aan en hoeft zijn gezin even geen rekening met hem te houden. Er ontstaat meer rust.
Meer info? www.villabuitenlust.com
Tekst: Nicolline van der Spek en Jola Gosen | Fotografie: Eva Donckers