Dier&Vriend (animal and friend)

Dieren zijn net mensen, ze zijn niet graag alleen Eenzaamheid is een groot probleem in Amsterdam. Uit GGD-onderzoek blijkt dat 300.000 mensen zich eenzaam voelen, 80.000 Amsterdammers voelen zich zelfs 'ernstig eenzaam'. De gemeente zet stevig in op eenzaamheid en nodigde Amsterdam uit om experimenten in te dienen. Een van deze experimenten is DIER&VRIEND. In dit experiment worden eenzame Amsterdammers als oppas gekoppeld aan een huisdier van een stadgenoot. Nu zit het project in de pilot-fase, welke tot 31 december zal lopen. “Toen mijn hondje overleed, realiseerde ik me pas hoe belangrijk ze voor me was” De initiatiefneemster van het experiment is Nerissa ten Velthuis. Aanleiding vormde het overlijden van haar eigen hondje. “Toen Muis op 2 januari van dit jaar overleed, realiseerde ik me pas hoe belangrijk ze voor me was. Door Muis kwam ik elke dag in het park en sprak ik heel veel mensen in de buurt. Alleen ga je er niet zo snel op uit, heb ik gemerkt. Ik was het wel van plan maar het kwam er niet van. Een dier zorgt voor houvast. Dat merk ik ook bij de mensen die ik ontmoet bij De Regenboog Groep die een huisdier hebben. Ik heb mensen ontmoet die minder dan 50 euro per week te besteden hebben en van dat weinige geld liever goede brokken voor hun hond kopen dan eten voor zichzelf. We hebben ook cliënten bij De Regenboog Groep met parkietjes, waar ze de hele dag mee praten. Daar kun je lacherig over doen, maar het zorgen voor een dier is heel belangrijk. Helaas is het wel duur. Niet iedereen kan het zich veroorloven om met zijn huisdier naar de dierenarts te gaan. Ook om die reden heb ik DIER&VRIEND bedacht. Het biedt mensen met weinig geld de mogelijkheid om de liefde en aandacht van een dier te ervaren.” Minder eenzaam, meer structuur Uit meerdere onderzoeken is gebleken dat door contact met dieren eenzaamheid vermindert. Alleen al het aaien van een dier doet wonderen. Het vermindert stress en biedt troost. Zorgen voor een dier creëert structuur in iemands leven en vergroot de eigenwaarde, omdat je verantwoordelijk bent voor een levend wezen. Het uitlaten van een hond, zorgt ook nog eens voor meer beweging. Behalve gezond is dat goed voor je sociale contacten. Je maakt eens een praatje met je buurman of andere hondenbezitters in de straat. Met OOPOEH Het project van De Regenboog Groep is ook geïnspireerd op OOPOEH, een succesvolle stichting die door heel Nederland eenzame ouderen (55+) koppelt aan een huisdier. Uit onderzoek dat OOPOEH liet uitvoeren, bleek dat onder haar deelnemers het contact met buren bij 71% is toegenomen. De Regenboog Groep wil met DIER&VRIEND onderzoeken of je iets vergelijkbaars kunt opzetten voor eenzame Amsterdammers die buiten de doelgroep van OOPOEH vallen.  Ook Stichting OOPOEH is blij met dit initiatief. Ze weten niet altijd raad met mensen met een GGZ-achtergrond, die zich aanmelden als oppas. Dus vullen we elkaar aan: OOPOEH bedient de doelgroep boven 55 jaar, De Regenboog Groep kan mensen met multiproblematiek die in aanmerking komen voor dit project op weg helpen; eenzame Amsterdammers onder de 55 jaar én boven de 55 jaar met multiproblematiek.    Onderzoek Ook de gemeente is enthousiast en steunt het experiment door middelen vrij te maken. Tot december krijgt De Regenboog Groep van de gemeente Amsterdam geld om te onderzoeken of eenzame Amsterdammers er inderdaad op vooruit gaan wanneer ze regelmatig op een dier van een stadgenoot passen. Om dit te onderzoeken werkt De Regenboog Groep nauw samen met Stichting OOPOEH en IFAW (International Fund for Animal Welfare). “IFAW is altijd op zoek naar opvangadressen voor dieren”, aldus Ten Velthuis. “Denk aan mensen die in hun thuissituatie te maken krijgen met huiselijk geweld. Zij mogen vaak hun dier niet meenemen naar een opvanghuis". Dan rest de vraag of Amsterdammers wel bereid zijn om hun huisdier toe te vertrouwen aan mensen die bijvoorbeeld depressief zijn of andere psychische problemen hebben? “Dat zal dit experiment moeten uitwijzen”, aldus Ten Velthuis. “Feit is wel dat al onze oppassen trainingen krijgen, waaronder bijvoorbeeld dieren-EHBO. Daarbij hoop ik dat ik een community kan creëren, waarin mensen met eenzaamheidsklachten en een GGZ-achtergrond ook élkaar kunnen gaan helpen!” ***Oproepje!*** Heb je een dier en wil je meedoen aan de pilot? Of ben je of ken je iemand die deelnemer zou willen worden? Voor deze, en álle andere vragen kan je Nerissa ten Velthuis malen op ntvelthuis@deregenboog.org Tekst: Nicolline van der Spek / Foto: Merlijn Michon. 

Ons project Dier&Vriend begint vanuit de Regenboog Groep in samenwerking met HVO Querido een nieuw project: ‘Diertoegangelijke Maatschappelijke Opvang’. We gaan vanaf november 2024 in 1 jaar tijd, drie Maatschappelijke Opvangen huisdiertoegankelijk maken voor de cliënten en met deze ervaring een toolkit ontwikkelen voor andere Maatschappelijke Opvangen om ook diertoegangelijk te worden.  

De grote liefde van Hans Kolderman (1966) heet Spike. Hij laat hem vier keer per dag uit. Soms gaat Celine mee, zijn wandelmaatje van De Regenboog Groep. Spike is een ruige jongen, sommige mensen lopen zelfs een blokje om als ze hem zien aankomen. Hans heeft daar wel begrip voor, Amerikaanse Staffords hebben zo hun reputatie. Alleen is het helemaal niet nodig, benadrukt Hans, terwijl hij samen met Celine Demey over het krakende ijzige loof van natuurtuin De Wiedijk loopt. "Kijk nou!", wijst Celine. Spike rolt door het bevroren gras. "Ik word altijd heel vrolijk van Spike. Zelf heb ik geen hond. Ik woon te klein en heb een baan. Zolang je niet de tijd hebt om goed voor een hond te zorgen, moet je er niet aan beginnen." Celine komt uit België en woont nu vijf jaar in Amsterdam. De meeste van haar vrienden zijn expats. "Door hondenmaatje te zijn van Hans, krijg ik een meer authentieke band met Amsterdam. Hans is hier geboren en getogen en heeft heel veel verhalen." Altijd gespreksstof Een makkelijke prater is Hans alleen niet. Hij heeft tijd nodig om iemand te leren kennen. Iets met vertrouwen, kat uit de boom. "Vroeger ben ik vaak teleurgesteld door mensen, daardoor ben ik nog steeds wat achterdochtig. Ik sluit me snel af, maar door Spike ga ik weer naar buiten. Zonder hem zat ik de hele dag thuis op de bank tv te kijken. Daarom zocht ik ook een wandelmaatje. Dat leek me gezellig, dan zou ik wat meer onder de mensen komen." Aanvullend vertelt Celine dat ze het altijd luchtig houden en het allemaal heel moeiteloos gaat. “Als je wandelt, hoef je elkaar niet aan te kijken. En met een hond heb je altijd gespreksstof." "Je kan beter een hond nemen dan antidepressiva"   Met een hond móét je wel naar buiten Het onderwerp van gesprek is ondertussen klaar met rollen en besluit aan de voeten van zijn baas te gaan zitten. Op zijn dooie gemak kijkt hij eens rond wat het bos nog meer te bieden heeft. "Spike haalt me uit mijn depressiviteit", begint Hans te vertellen. "Echt hoor, je kan beter een hond nemen dan antidepressiva. Met een hond móét je wel naar buiten. Verder heb ik dyslexie en kan ik niet goed lezen en schrijven. Als ik bijvoorbeeld een brief van de belasting krijg, raak ik helemaal in paniek. Dan denk ik: volgende week staan ze voor mijn deur en halen ze mijn hele huis leeg. Terwijl zo'n brief helemaal niets hoeft te betekenen, soms krijg ik zelfs geld terug. Maar zodra ik in de paniekmodus zit, kan ik mezelf er niet meer uithalen. Als ik dan een stukkie met Spike ga lopen, kan ik het van me afzetten. En eenmaal weer thuis is de paniek verdwenen of in ieder geval een stuk minder." Een ander leven De wandeling krijgt een vervolg en gaat onder het viaduct door richting de Sloterplas. Aan de waterkant liggen de relikwieën van een ander leven: slaapzakken, boodschappentassen. Buitenslapers, Hans weet er alles van. Op zijn tweeëntwintigste raakte hij dakloos en verslaafd. Van dat leven kent hij De Regenboog Groep ook. "Bij de Regenboog kon je altijd even naar binnenlopen en je opwarmen." Oppas voor heilzaamheid Nu is de Regenboog opnieuw op zijn pad gekomen. Door Spike. "Ik zou vorig jaar met een andere zorgorganisatie, HVO Querido, op vakantie gaan, maar Spike kon niet mee. Toen stuurde mijn mentor me een linkje van De Regenboog Groep. Ik dacht: hé, die ken ik nog van vroeger. Maar nu kwam ik bij de afdeling Dier&Vriend terecht. Naast wandelmaatjes regelen zij namelijk ook oppasadressen voor huisdieren. Bijvoorbeeld als hun baasje moet worden opgenomen. Ook voor Spike vonden ze een adres, waardoor ik mee kon met HVO.” Trillen van blijdschap Hans besluit met een ode: “Toen ik na zes dagen terugkwam, was Spike zó blij me weer te zien, dat hij helemaal op zijn benen stond te trillen. Dat is het mooie van honden: de liefde die je van honden krijgt, kan je met niks vergelijken." vrijwilligerswerk@deregenboog.org (als je wandelbuddy wil worden)  dierenvriend@deregenboog.org (als je vragen hebt over de projecten van Dier&Vriend)   Tekst: Nicolline van der Spek I Fotografie: Merlijn Michon